Ogłoszony w 1853 roku patent cesarski nakazywał zniesienie serwitutów
za odszkodowaniem lub ewentualną regulację. Likwidacja serwitutów nie następowała jednak z urzędu, a na żądanie stron, dlatego cały proces był rozciągnięty w czasie. Po wydaniu odpowiednich rozporządzeń, służebności stopniowo znoszono. Powoływano lokalne komisje serwitutowe, które miały rozpoznać prawa służebne każdej gromady, miasta i parafii, oszacować ich wielkość i wartość. Najważniejszym źródłem wiedzy dla komisarzy były dawne dokumenty, jak nadania, przywileje i opisania urbarialne.