W 1848 roku w Galicji zniesiono pańszczyznę i stosunek poddańczy oraz nadano chłopom ziemię na własność. Władze austriackie nie zdecydowały się jednak wówczas na uregulowanie służebności, nakazując, by zostały utrzymane w obecnym stanie do czasu wydania odpowiednich regulacji prawnych. Zniesienie pańszczyzny pozbawiło właścicieli ziemskich darmowej siły roboczej, wobec czego przestali respektować służebne prawa poddanych. W konsekwencji tych działań doszło do masowych protestów i sporów na linii wieś – dwór.
Poddani starali się wówczas dochodzić sprawiedliwości na różnych płaszczyznach. Zdarzały się sytuacje, w których siłą próbowano dochodzić swoich praw. Konflikty przeradzały się wówczas w starcia ze służbą leśną, broniącą dostępu do lasów i pastwisk dworskich.
Składano protesty i pretensje do administracji lokalnej. Skargi i zażalenia kierowano również do władz centralnych, dworu wiedeńskiego i samego cesarza. Gdy te działania zawodziły, sprawiedliwości próbowano szukać w sądach. Oskarżenia płynęły również ze strony ziemian, pozywających chłopów o kradzieże i dewastacje lasów.
Finansowanie
