Prawa służebne były bardzo zróżnicowane. Najczęściej pozwalały uprawnionym osobom pobierać surowce leśne. Zbierano wówczas drewno opałowe i budowlane, ściółkę leśną oraz płody leśne. W XIX wieku obowiązywały tzw. wolnice. Był to dzień tygodnia, w którym poddani mogli wejść do lasu i zabrać odpowiednią ilość surowców.
Innym, często stosowanym prawem służebnym była możliwość wypasu bydła na pastwiskach. Umożliwiało to kilkunastogodzinny wypas zwierząt gospodarskich w ciągu dnia.
Niezwykle ważnym prawem służebnym był wypas bydła w lasach dworskich. Zwierzęta żywiły się owocami dębów i buków, trawami, korą, paszą z listowia i igliwia oraz pędami młodych roślin.
Drewno budowlane wydawane było na podstawie odrębnych pozwoleń. Wykorzystywano je również do budowy całego zaplecza gospodarskiego, jak ogrodzenia pastwisk i zagród, narzędzi i inwentarza rolniczego, a także nieruchomości położonych w pobliżu rzek i jezior, czyli promów pasażerskich i towarowych, kanałów, chodników i drogowskazów.
Finansowanie
